Analisti politik Lirim Gashi në një postim të tij në Facebook, e ka quajtur kryeministrin Albin Kurti si mbrojtësi i fundit i demokracisë në Ballkan.
Lirim Gashi thotë se Kurti nuk është thjesht kryeministër – ai është prova e fundit se Ballkani mund të ketë liderë që nuk shiten.
Postimi i plotë:
Ka çaste në histori kur duket sikur e gjithë pesha e botës bie mbi supet e një njeriu. Kur kufiri mes politikës dhe tragjedisë bëhet aq i hollë, sa çdo vendim merr peshën e një drame shekspiriane. Sot, Ballkani po e përjeton këtë çast – dhe emri i këtij njeriu është Albin Kurti.
Në një botë ku Donald Trump, Vladimir Putin dhe Xi Jinping po i thurin fijet e një rendi të ri botëror, ku demokracitë paralizohen dhe oligarkët festojnë, Kosova është kthyer në një kështjellë të vogël, por të pathyeshme. Nuk është rastësi që presioni ndaj saj është i pandalshëm. Nuk është rastësi që propaganda ruse, serbe dhe ajo e satelitëve të tyre në Evropë e portretizon Kurtin si “rrezik për stabilitetin”. Ky është manuali klasik i Kremlinit: ta shndërrojë viktimën në agresor, dhe agresorin në “garant të paqes”.
Por Kurti nuk është thjesht kryeministër – ai është prova e fundit se Ballkani mund të ketë liderë që nuk shiten. Ai është pengesa e fundit mes Kosovës dhe rikthimit të saj në kthetrat e një rendi të kalbur, ku Hashimët dhe Isa-t e shesin demokracinë për një karrige, e ku Beogradi dhe Moska qeshin me gjakun e derdhur të shqiptarëve.
Kjo betejë nuk është vetëm politike, ajo është metafizike: është një betejë për shpirtin e Evropës. Nëse Kosova detyrohet të gjunjëzohet, mesazhi për botën do të jetë i qartë – se edhe demokracitë më të pastra mund të thyen me shantazh, dezinformim dhe presion të padrejtë diplomatik. Nëse Kurti rrëzohet, nuk rrëzohet vetëm një qeveri – rrëzohet shpresa se Ballkani mund të jetë ndryshe.
Por Kosova nuk është vetëm. Mbrojtësit më të mëdhenj të demokracisë në Evropë janë ende në këmbë:
Shoqëritë civile dhe mediat e pavarura në Poloni, Çeki, Sllovaki e më gjerë, që nuk pranuan autoritarizmin dhe i rikthyen vendet e tyre në rrugën e demokracisë.
Gjermania, me të gjitha dilemat e saj, ende mbetet shtylla e rendit demokratik dhe garantuese e baraspeshës evropiane.
Franca dhe Parlamenti Evropian, që shpesh marrin pozicione më të forta se disa qeveri cinike.
Vendet e guximshme të Baltikut dhe Nordikut – Lituania, Estonia, Letonia, Finlanda, Suedia – që e dinë nga përvoja çfarë do të thotë të jetosh nën hijen e Kremlinit.
Popujt e Evropës që mbështesin Ukrainën, sepse e kuptojnë se fitorja ose humbja atje është edhe fitorja ose humbja e demokracisë së tyre.
Këta janë aleatët natyralë të Kosovës dhe të Kurtit. Nëse ata e shohin Kosovën jo thjesht si një konflikt lokal, por si frontierën e fundit të demokracisë në Ballkan, atëherë Kurti nuk do të jetë më i vetëm.
Prandaj çdo kompromis i gabuar i imponuar nga Brukseli apo Washingtoni, në emër të “stabilitetit”, është një thikë në shpinë të vetë demokracisë perëndimore. Stabiliteti nuk mund të ndërtohet mbi padrejtësi. Pa drejtësi për krimet e Serbisë, pa ndëshkim për Vuçiqin dhe Dodikun, çdo marrëveshje është vetëm një pakt i turpit.
Por ka shpresë. Ka një rrugëdalje: Kurti duhet të qëndrojë i pastër, i patrembur, i pakorruptuar. Ai duhet të flasë me gjuhën e historisë, jo vetëm të diplomacisë. Ai duhet ta shndërrojë Kosovën në laboratorin e vërtetë të demokracisë: me drejtësi funksionale, arsim të lirë dhe të ndershëm, ekonomi të bazuar në meritë dhe institucione që nuk i shërbejnë asnjë oligarku. Vetëm kështu ai nuk do të jetë thjesht kryeministër i Kosovës – por simbol i një epoke të re.
Historia do ta gjykojë këtë epokë. O do të mbetet në librat e fëmijëve si koha kur Kosova dhe Kurti qëndruan, kur bota u përkul; ose do të shkruhet si koha kur edhe shpresa e fundit u shua.